καλοσύντυχος

καλοσύντυχος, -ον (Μ)

κοινωνικός, αυτός που κάνει καλή συντροφιά, ο καλός στις συναναστροφές.

[ΕΤΥΜΟΛ. < καλ(ο)-* + συντυχαίνω «συνομιλώ, κουβεντιάζω»].